Biuletyn Informacji Publicznej
Miejskiego Zakładu Zieleni, Dróg i Ochrony Środowiska
w Kołobrzegu, Sp. z o.o.

Wyszukiwarka

Odnośniki

Przejdź do: www.zielen.kolobrzeg.pl

Treść strony

Rekultywacja składowiska odpadów obojętnych i innych niż niebezpieczne Kołobrzeg - m.Janiska

          Składowisko odpadów obojętnych i innych niż niebezpieczne Kołobrzeg – m.Janiska położone jest około 1-1,5 km na południowy-wschód od Kołobrzegu w pobliżu osiedla Janiska. Od strony północnej i północno-wschodniej składowisko graniczy z pasem technicznym linii PKP relacji Kołobrzeg-Białogard, od strony wschodniej i południowej z terenami nieużytków, mokradłami, łąkami i polami a od zachodniej z terenami wysokiej zieleni, działkami pracowniczymi i zabudowaniami prywatnymi. Składowisko w całości zawiera się w granicach działki o numerze ewidencyjnym 264. Powierzchnia całkowita składowiska w granicach ogrodzenia wynosi 7,29ha, natomiast powierzchnia złoża składowanych odpadów przewidziana do rekultywacji wynosi ok. 5,25ha. Wzdłuż południowo-zachodniej granicy składowiska, w odległości ok. 10-15 m od złoża odpadów, przepływa Rzeka Stramniczka, która utrzymuje zwierciadło wody na rzędnych 7,80 do 7,10m n.p.m., stanowiąc odbiornik zarówno wód opadowych, gruntowych, jak i ocieków ze złoża odpadów kumulowanych w rozlewisku w bezpośredniej bliskości rzeki. Składowisko jest typu wgłębno-nasypowego. Część wgłębną składowiska stanowiło wyrobisko po eksploatacji złoża piaskowo-żwirowego i osiągnęło ono lokalnie spąg wyrobiska na poziomie rzędnej minimalnej ok.. 8,00m n.p.m. (zagłębienie odpadów odok. 3 do 0,5m p.p.t.). Część nasypową stanowi korpus o kształcie zbliżonym do ściętego stożka, wysokość korpusu złoża odpadów ponad otaczający teren zawiera się w przedziale od ok. 8 do 14m. Teren obiektu jest częściowo ogrodzony i otoczony pasem zieleni izolacyjnej. Wjazd na składowisko, wyposażony w bramę wjazdową, od strony wjazdowej na korpus składowiska prowadziła droga technologiczna. Dno składowiska nie posiada dodatkowej izolacji uszczelniającej jego podłoże. Składowisko nie posiadało drenażu ujmowania ocieków, które spływają grawitacyjnie przez złoże odpadów oraz skarpy i zbocza tworząc w rejonie południowowschodnim i południowym (lokalny kierunek przepływu wód podziemnych) różnej wielkości rozlewiska powierzchniowe. Składowisko w roku 2005 zostało zamknięte i od tego czasu starano się wybrać jak najwłaściwszą metodę rekultywacji. Pod pojęciem rekultywacji należy rozumieć całokształt działań zmierzających do odtworzenia starych lub stworzenia nowych walorów użytkowych terenu zajętego przez składowisko odpadów.

          Projekt rekultywacji, jaki został, przyjety obejmuje uformowanie wierzchowiny korpusu składowiska, przygotowanie korpusu składowiska odpadów do pokrycia jego powierzchni warstwą rekultywacyjną, zadarnianie powierzchni pokrywy rekultywacyjnej składowiska odpadów, zalesienie zrekultywowanego składowiska, wytyczne kolejności przeprowadzenia robót rekultywacyjnych, konserwacji warstwy rekultywacyjnej oraz roślinności do czasu zakończenia prac rekultywacyjnych.

          Projekt rekultywacji składowiska opracowany został w taki sposób, aby zrekultywowana wierzchowina i skarpy mieściły się w całości w granicach działki składowiska, działania interwencyjne w zakresie korekty nachylenia skarp ograniczyć w miarę możliwości do uporządkowania ich w zakresie geometrii, powierzchnie wierzchowiny i skarp składowiska miały tak ukształtowane spadki, by wody deszczowe spływały z nich poza skraj składowiska, generalny spływ wód powierzchniowych następował w kierunku południowym, w kierunku rz. Stramniczki, ostateczny wygląd składowiska nie kontrastował nadmiernie z otaczającym go krajobrazem.

          Pierwszy etap rekultywacji został współfinansowany z programu pomocowego Unii Europejskiej - ZPORR, zakres prac, który wchodzi w skład tego etapu polegał na ułożeniu warstwy izolacyjnej a następnie drenażu z rur perforowanych w rowie otaczającym korpus składowiska, następnie pokrycie go warstwą drenażową. Drenaż połączony został z wybudowanym zbiornikiem retencyjnym. Drugi etap rekultywacji polegał na ukształtowaniu korpusu składowiska i pokryciu go warstwą izolacyjną a następnie przygotowaniu terenu składowiska do zadarniania. Drugi etap rekultywacji został sfinansowany z pomocą Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

          Rekultywacja jest procesem w trakcie, którego zdegradowane tereny przywracane są dla środowiska jako tereny ponownie użyteczne. Rekultywacja składowiska to nie tylko realizacja zaprojektowanych zabiegów technicznych i biologicznych, lecz również ciągła kontynuacja działań, aż do momentu uznania, że teren może być zagospodarowany zgodnie z planowanym przeznaczeniem. O ile degradacja terenu może nastąpić w bardzo krótkim czasie, to proces naprawczy będzie trwał w skrajnych przypadkach nawet kilkadziesiąt lat. Istotą rekultywacji składowisk komunalnych jest stworzenie poprzez zabiegi techniczne, agrotechniczne i uprawowe takich warunków, aby naturalne procesy przemian biochemicznych zachodzące wewnątrz składowiska przebiegały w sposób możliwie jak najszybszy, przy jak najmniejszym niekorzystnym oddziaływaniu na środowisko.

Metryka

  • opublikował: Robert Michalczyk
    data publikacji: 2008-10-29 10:15
  • zmodyfikował: Robert Michalczyk
    ostatnia modyfikacja: 2008-10-29 10:23

Metryka

  • opublikował: Robert Michalczyk
    data publikacji: 2008-10-29 10:23

Metryka strony

Ilość odwiedzin obecnej strony: 11409
Ostatnia aktualizacja treści obecnej strony: 2008-10-29 10:24:52